سفر با حکمت

سلام

من برگشتم

اما برگشتی که کلی داده های خوب برام داشت

نمیدونم برای همسفرای منم همین حس رو آفریده یا نه، ولی برای من الهام بخش نیکی و خوبی و آرامش بود..

شاید اگه کسی رفته باشه بتونه الان حدس بزنه که من کجا رفتم

سرزمین کوردستان، سرزمینی پر از انسان های شریف و محترم...

تا قبل از این سفر فکر میکردم آدمهای خوبی هستند ولی فقط خودشونو قبول دارند، فکر میکردم مثل عربها که ما رو عجم میدونند فکر میکنند.. اما...

اما از روز اولی که وارد سرزمین کوردستان شدیم فقط خوبی دیدیم و انسانیت، برعکس شهر خودمون، برعکس بسیاری از شهرها

تمام ایران سرزمین منه، تمام ایران خوبن، اما رفتار منسجم و احترام خیلی زیاد به مسافرایی مثل ما که کلی آرامش و امنیت رو به ما هدیه میداد خیلی قابل احترام بود و کاش تمام ایران این چنین بود

من احساس میکنم که این سفر ناخواسته نبوده و باید میدیدم تاثیر خوبی و خوب بودنو، تاثیر آرامش رو

حتی شوتی هایی رو دیدم که دوبرابر سرعت منو داشتند اما از سمت راست سبقت نگرفتند، حتی ناراحت نمیشدند که من یواش میرم، حتی چراغ یا بوق رو یکسره نمیکردند، من انسانهایی رو دیدم که جدای از شغل و مذهبشون با ما برخورد کردند، من فهمیدم که باید خوب باشم، وظیفه ی من خوب بودن و احترام گذاشتنه

اینقدر محو رفتار زیباشون شدم که همونجا به همسفرام گفتم اگه تو مشهد پلاک کوردستان دیدم حتما نگه میدارم و خوش آمد میگم بهش...

ما فقط آدرس میپرسیدیم و اونا از جان و دل وقت میذاشتن و فکر میکردن و بهترین جاها رو معرفی میکردند و آخر هم اصرار داشتند که شمارشونو بدن تا اگه کار داشتیم زنگ بزنیم...

یا خانومی که آدرس فست فود خوب پرسیدیم و با زبان نصف و نیم فارسی که بلد بود وقت گذاشت و بهترینا رو معرفی کرد...

و چقدر لذت بردیم...

رانندگی های عالی و با احترام، گاهی بعد از سبقت گرفتن از ما دست بلند میکردن و عذرخواهی میکردند، گاهی برامون نگه میداشتند تا ما بریم، و من به عمرم چنین چیزی ندیده بودم، طی چند روزی که اونجا بودیم دل کندن از این آدمهای شریف سخت بود

و اما اون مغازه داری که کلی برام از خوبی و خدا و قرآن گفت و گفت فقط و فقط خوبی و دل پاک... همونجا دستشو گرفتم و کاش صورتشو میبوسیدم...

هر چی بگم کم گفتم...

شاید این هم تیکه هایی از بهشت بود که من دیدم، شاید برای بقیه این چنین نبود، اما من بهشتی از آدمها رو دیدم...

نظرم تغییر کرد، کوردستان با همین قانون های ایران تبدیل به بهترین شهری شده که من دیدم، کوردستان موجب افتخار منه که جزوی از سرزمین من است...

من فکر میکردم کوردستان شهری مغروره و فقط خودشو قبول داره، اما کلا نظرم تغییر کرد... کوردستان به من ثابت کرد که انسانیت بهترین هدیه خداست، کوردستان ثابت کرد که بدون تعصب همه رو احترام میکنه، کوردستان زنده باشی و آرزو دارم همه مثل کوردستان باشند..

با توجه به احترام زیادی که قائلم کردستان نمیگم چون خودشون کوردستان رو دوست دارند...

خدایا بی نهایت شکرت