بی ریا

سلام

میخوام یه چیزی اینجا بنویسم که شاید 99 درصد کسایی که میخونند قضاوت کنند و حتی به ریا بگیرند و حتی حرفی بزنند که ناراحت بشم

فقط قبلش بگم که در شرایط فعلیم نمیتونم انجامش بدم

دوست دارم بر تو صف نذری و غذا رو بگیرم و ببرم ته شهر، برم اونجا بدم دست کسی که وسیله نداره مث من بره غذای نذری بخوره و شفا بگیره، من آرزوهام فقط همین کاراست

دلم میخواد ماهی 10 بسته ماکارونی بگیرم و هر چند روز یه بار درست کنم و ببرم بدم دست نیازمندش، اونی که نمیتونه غذا بپزه و داره از آشغالای ما غذا میخوره...

دلم میخواد اونقدر داشته باشم که هر شب همین کارو انجام بدم...

به جان خودم این لذتش برای من صد برابر خرید ماشین خوبه

بخدا آرامشی که از این کار میگیرم بالاتر از هر کار دیگه ایه

بعضی وقتا به عشق همین آرزو زندگیمو میگذرونم...

ولی به جان خودم الان نمیشه و صد حیف که نمیشه...

میدونم کسی باور نمیکنه ولی حس شریک شدن کسی که نداره تو غذای من بالاتر از حس عشق داشتنه برای من، من خیلی راحت میتونم تموم کمبودامو این مدلی برطرف کنم، کاش بشه...

هیچی هم نمیخوام در عوضش و این حرفا هم برای الان نیست (به جز نذری)، این حرفا برای سالهاست تو دلم...

یکی از آرزوهام اینه که از سرکار خسته بیام خونه و شروع کنم به آشپزی، آشپزی ای که باعث افتخارمه، آشپزی ای که خودمم از همون بخورم، آشپزی ای که رضایت خدا توش هست...

بعد تنها یا با هر کس دیگه، برم ته ته شهر، برسونم دست کسی که نه مواد اولیشو داره و نه شرایط پخت و پزو...

اینا رو برای خودم گفتم که اگه یه روز دوباره خوندم یادم بیوفته که چی میتونه آرومم کنه

اینقدر دوست دارم که حد نداره

خدایا بی نهایت شکرت