تقویتی

سلام

قبلا چقدر پر انرژی بودم، انگار اون موقع اول راه بود و الان وسطای راهم که شیب راه هم بیشتر شده

قبلا فکر میکردم راحته، قبلا همه چی با اراده ی بالا انجام میشد..

آدما بعد یه مدت کم انگیزه میشن، نه اینکه بگم عقیده م برگشته ها، نه، به شدت معتقدم که باید همون آدمی بشم که مدنظرمه، همون انسان پاکی که همه ی غرایزشو تحت کنترل گرفته..

چند روزی سختی راهو بیشتر میبینم، چند روزی هست که قله رو بلندتر میبینم، و این اولش برام سخت بود، اما الان هم بهش عادت کردم و هم اینکه فهمیدم اگه به قله برسم کار بزرگی نکردم بلکه شاهکار بزرگی کردم

الان وسطای راهم، وقتشه به خودم افتخار کنم، الان وقتشه سرجام بایستم و همون کسایی که دنبالشون بودم بیان دنبالم...

الان من آدم ارزشمندتری شدم، من یه پله بالاتر رفتم و این راه و روش منه

خدا رو شکر میکنم که بلاخره شروع کردم، به تعویق ننداختم، خدا رو شکر میکنم که به بهونه ی جوونی دنبال دنیا نرفتم

میدونم شرایط منو خیلی هل داد، شرایط سخت منو خیلی ساخت، اما منم میتونستم مثل خیلیا کاری غیر این انجام بدم..

دیدم کسایی که از من جوونترن و دارن کارایی میکنند که من نکردم، دیدم کسایی که از من سن بالاترن و دارم کارایی میکنند که من نکردم، پس به خودم میبالم، برای چیزی که هستم

به خودم میبالم برای کسی که ساختم

واقعیت میدونین چیه؟!

 

واقعیت اینه که من هم قیافه ی خوبی دارم و هم تیپ و اندام خوبی، و من با این وجود دنبال چیزی غیر از موارد دنیایی هستم، من حق جو هستم، من پاک جو هستم، من فراتر از زمینم...

 

خدایا بی نهایت شکرت