به وقت سرافکندگی

سلام

داستان عجیبی ست کاری که خدا با آدمها میکند! تا شاید بفهمند و تکرار نکنند، اما باز تکرار و تکرار!

 

چندین روز پیش صاحبکارم که حرفش حرفه و قولش یعنی عملش، یه ماشین از کسی گرفت که بهش آهن بده، درواقع نه سندی خورد و نه تعویض پلاکی شد، رفیقش بود، همونی که خونه ی الانشم که چند ساله میشینه رو از اون خریده، خلاصه من دیدم دوتا ماشینه گفتم اگه با شرایط من کنار اومد ازش بگیرم ماشینو، این ماشین که تویوتا کمری مدل 2008 بود و من دوست ندارم، ولی ماشین قبلی خودش تیگو 7 پرو بود و من اونو میخواستم، بعد اینکه گفتم گفت میخوای بردار، گفتم آره و یه سری شرایط شد که قرار شد 1 میلیارد و 700 رو نقد بدم و الباقی با شرایطی که قرار گذاشتیم تسویه بشه، ما هم نه قولنامه ای نوشتیم و نه کاری انجام شد، ماشینشم چند روزی نبود و هنوزم نیومده...

من و کسایی که میدونستند خوشحال بودیم، به جز اونایی که حسادت میکردند، من و همسر خیلی خوشحال بودیم و آرزومون انجام معامله بود، شبا به یادش میخوابیدیم و روزا دنبال امکانات ماشین بودیم... این ماشین در حد ما نبود، زندگی بعد معامله هم تا عید خیلی سخت میشد، ولی قبول کردیم چون عید حقوق بالا میرفت و یکم سبک میشد و قیمت ماشینم افزایش پیدا میکرد...

همه چی اوکی بود، یکم میفهمیدم که دارم از خودم دور میشم، واقعا نه از کارم چیزی میفهمیدم و نه حس و حال کاری رو داشتم، فقط حواسم شده بود همون تیکه آهنی که مدام میگفتم اگه تنها باشم میفروشمش... حقیقت اینه که اگه تنها بودم حتما تیگو رو هم میفروختم...

اما اینقدر چشم و دلمو پر کرده بود که حس میکنم از خدا و خودم دور شده بودم... تا اینکه تلنگر اصلی رو خوردم، همون جا که دیشب گفت فعلا معامله ی ماشین (با رفیقش) کنسله، حالم خوب نیست نمیکشم!

من دوبار آگهی دیوار گذاشته بودم که دوتاش 400 تومن هزینه شد و کلی بنگاه رفته بودیم...

میدونم و همون موقع هم گفتم که هر چی صلاحه همون میشه و از خدا میخواستم اول صلاحمونو بیاره بعد ماشینو...

این ماجرا من که به ماشین نرسیدم اما چیزی که برام موند شرمندگی و سرافکندگی پیش خدای خودم بود و خودم و تنهایی های زیبام...

امیدوارم خدا ماشینم که میده کمک کنه که خودمو گم نکنم...

 

خدایا بی نهایت شکرت